Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ Β’ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟ 1935 Οι θεσμικές όψεις μιας οικονομικής κρίσης;

Επιτρέπεται σε περιόδους κρίσεων να παρεκκλίνουμε από το συνταγματικό κείμενο χάριν του δημοσίου συμφέροντος; Αποτελεί η σωτηρία της πατρίδας μια υπερσυνταγματική αρχή που υπερισχύει της «τυπικής» συνταγματικής νομιμότητας κατά το «salus populi suprema lex esto»; Μήπως στην ελληνική πολιτική και συνταγματική ιστορία υπερτονίζουμε τον ρόλο των ξένων δυνάμεων και την οικονομική διάσταση εις βάρος του ρόλου των προσωπικοτήτων; Στα ερωτήματα αυτά τοποθετείται ο συγγραφέας μέσα από την ανάλυση των συνταγματικών γεγονότων του 1935, από το βενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου έως την παλινόρθωση της βασιλείας την 3η Νοεμβρίου 1935. Η μελέτη επιχειρεί να αναδείξει άγνωστα γεγονότα ή νέες διαστάσεις γνωστών γεγονότων της περιόδου, όπως και να εντάξει τα συνταγματικά γεγονότα του 1935 στο γενικότερο κλίμα της κρίσης του κοινοβουλευτισμού στον μεσοπόλεμο.