ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η τεκμηριωμένη ιστορική έρευνα αποδεικνύει, ότισταθερή και αδιαπραγμάτευτη ήταν η βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας τωναγωνιζόμενων –καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ήτοι τόσο στο πλαίσιο του ένοπλου αγώναόσο και στο πλαίσιο του αγώνα με κάθε διαθέσιμο πνευματικό ή άλλο μέσο– Ελλήνωνόχι μόνο ν’ απελευθερωθεί το επί τέσσερις αιώνες υπόδουλο, υπό τον οθωμανικόζυγό, Ελληνικό Έθνος και να καταστεί η Ελλάδα ανεξάρτητο και αυτόνομο ΈθνοςΚράτος, αλλά και ν’ αποκτήσει το κράτος αυτό –το «Νεότερο Ελληνικό Κράτος»–ευθύς εξ αρχής θεσμικές βάσεις Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και κατοχύρωσηςτων Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την θέσπιση ολοκληρωμένουΣυντάγματος. Mία, έστω και συνοπτική, θεώρηση της«διαδρομής» εμπέδωσης των συνταγματικών θεμελίων του Νεότερου Ελληνικού Κράτουςεπιβάλλει την καταγραφή των τάσεων προετοιμασίας του «εδάφους» για την θέσπισητου πρώτου οριστικού Ελληνικού Συντάγματος, του «Πολιτικού Συντάγματος τηςΕλλάδος», δηλαδή του Συντάγματος της Τροιζήνας του 1827. Και η ερευνητικήσυνέπεια επιβάλλει, επίσης, την καταγραφή τέτοιων τάσεων και πριν την επίσημηέναρξη της Επανάστασης, στις 25 Μαρτίου 1821. Ένας πρόσφορος, λοιπόν, τρόποςανάδειξης και καταγραφής της πορείας διαμόρφωσης των συνταγματικών θεμελίων τουΝεότερου Ελληνικού Κράτους είναι εκείνος, ο οποίος ερευνά καθεμιά από τις τρειςαντίστοιχες περιόδους. Ήτοι την περίοδο από το έργο του Ρήγα Βελεστινλή ως τηνΑ΄ Εθνοσυνέλευση, που ψήφισε το Σύνταγμα της Επιδαύρου το 1822, την περίοδο των«προσωρινών» Συνταγμάτων του 1822 και 1823 και, εν τέλει, την περίοδο ως τηνθέσπιση του «οριστικού» Συντάγματος της Τροιζήνας, το 1827. Για την πληρότητατης όλης ανάλυσης γίνεται, καταληκτικώς, λόγος αναφορικά με τις αιτίες μηεφαρμογής του «Πολιτικού Συντάγματος της Ελλάδος» καθώς και για τις συνθήκεςθέσπισης του μηδέποτε ισχύσαντος «ηγεμονικού Συντάγματος» του 1832.